2008 yapımı Ron Howard filmi.
Konusu 1972'de ABD Başkanı Nixon'ın istifa etmesiyle sonuçlanan Watergate skandalı sonrasında, uzun süre sessiz kalan Başkanın ünlü televizyoncu David Frost'la yaptığı ve suçunu itiraf ettiği olay röportajlar ve bu süreçte yaşananlar. Yani gerçek bir olaydan gerçeğe çok yakın bir uyarlama. Zira oyuncular da gerçek kişilere fiziken ve beden dili olarak birerbir benzetilmiş. Kurgunun sadece bazı kısımlarının, o da vurucu olması açısından, uydurma olduğunu okudum. Ama yine de çok az ekleme var ve bu da artı puan.
Amerkalıların kendi tarihindeki skandalları, hezimetleri, ahlaksızlıkları ve bilimum utanç kaynağı hataları filmleştirmek konusunda çekingen davranmadıklarını görüyoruz. Ancak, her hezimeti aktardıkları çoğu filmlerinde bir siyasi propaganda eklemesi de yapıyorlar. Bunu ilk olarak "Pearl Harbor" filminde gömüştüm. Neyse konuyu karıştırmayalım, merak eden II. Dünya Savaşında ABD'nin gafil avlandığı en büyük hatası Pearl Harbur'u önce bir okusun, ardından da filmi izleyip sonundaki ezildik yenilmedik bildirisini de görecektir. (Aklımda geldi de American Beauty filmi bu önermenin istisnasını teşkil eder, onu ayrı bir yere koyarım benim bilmediğim diğerlerini de tabi).
Frost/Nixon filmine gelirsek, Amerikan tarihinde tam bir Makyavelist ruh haliyle davranan Başkan Nixon'ın skandalını konu alan bir film yapmak, ibreti alem açısından takdir edilesi. Ayrıca, gerçek bir olayı konu alması da artı puan benim için(bir grup insan youtube'da röportajın aslını izlemek mümkünken filmini neden çekmişler ki gibi sinemadan anlamayan yorumlar yapmışlar onları boşverelim). Film maliyet açısından düşük bütçeyle halledilebilecek bir konuya sahip ancak seyirciyi hırslandırmayı becermiş, akıp gidiyor, sıkmıyor, diyaloglar da çok başarılı. Genel olarak filmi beğendim, sadece "Frost versus Nixon" boks karşılaşması gibi sunulmuş (hadi bakalım kim kimi laflarıyla, karizmasıyla ezecek hmmm), orası biraz rahatsız etti beni. Skandalı eleştirmek, Nixon'ın yaptıklarını tukaka etmek (amacı taşımıyor olsa bile) kısmı biraz üstünkörü geçilmiş. Skandalın ve Nixon'ın başkanlığı sürecinde yaşanan savaşların, demokrasi eksikliğinin iyi eleştirilemediğini sadece iki kişi arasındaki sinir harbine bağlandığını düşünüyorum. Frost'un mu kariyeri parlayacak, bu görüşmeleri kullanarak ününe ün katmayı, yatırdığı parayı kaldırmayı başarabilecek mi, yoksa Nixon suçlu konumundayken laf ebeliği ve ajitasyon ile kendini haklı göstermeyi başarıp zaten çizilmiş karizmasını acındırma yöntemiyle onarabilecek mi? kim yenecek haydi çıkın bakalım ringe....der gibi.
gerçek fotoğraf
filmdeki sahne
Filmdeki imgelemlere gelince, çok güzel metaforlar kullanılmış bayıldım desem yeridir, beni benden aldı. İtalyan ayakkabıları meselesi harikaydı, çizburger muhabbeti süperdi, Başkanın röportajlar başlamadan hemen önce Frostun dikkatini dağıtmak için ilgisiz sualler yöneltmesi müthişti, Başkanın gözlerinin arasıra Frostun kızarkadaşına kayması harikaydı, düşmanı gafil avlamanın en etkili yolu olarak Frostun hep gece geç saatlerde telefonla araması, hele hele köpek muhabbeti beni benden aldı. Son röportajdan sonra Nixon, mekanı terk ederken ve itiraf edip suçunu kabullenmenin dayanılmaz ağırlığından ve ömür boyu yapayalnız olacağından bahsettikten hemen sonra sokakta bir bayanın köpeğini sevmesi onunla ilgilenmesi süper bir göndermeydi. Ancak en son sahnede Frost, aradan zaman geçtikten sonra ziyarete geldiğinde, Nixon, televizyoncunun yanına golf arabası yerine yanında bir köpek ile gelseydi mükemmel olurdu demeden edemedim.
